De schepper en ontwerper van de botanische tuinen van Villa Taranto was kapitein Neil Boyd Mc Eacharn met de hulp van botanicus Henry Cocker. De tuinen, een van de belangrijkste botanische parken in Italië, herbergen ongeveer 1000 niet-inheemse soorten en 2000 variëteiten en soorten van bijzonder botanisch belang. 

Bijzondere vermelding verdient de enige levende vertegenwoordiger van het geslacht Metasequoia en de Davidia involucrata, die al te zien is sinds hij in 1938 werd geplant.

De bloemen volgen elkaar op vanaf de vroege lente tot laat in de herfst, wanneer Acer Palmatum Cap. Mc Eacharn, waarvan de bladeren groen zijn tijdens de zomer, scharlakenrode tinten aanneemt.

Het botanische erfgoed en de sterke exotische stempel van de tuin op Isola Madre hebben het, in de woorden van Gustave Flaubert, 'de meest voluptueuze plek ter wereld' gemaakt.

Het park werd aangelegd aan het begin van de 19e eeuw en herbergt waterlelies, lotusbloemen, hibiscus, bougainville en hypomea's, maar ook bamboe, eucalyptus, palmen en bananenbomen.

Het klimaat, dat bijzonder mild is dankzij de aanwezigheid van het water van het Lago Maggiore, heeft ook de protea's toegelaten, een prehistorisch bloemensymbool van Zuid-Afrika dat hier zijn ideale omgeving heeft gevonden.

Het symbool van Isola Madre is de Kasjmiercypres, die hier in 1862 arriveerde vanuit de Himalaya. 

De tuin in Italiaanse stijl op Isola Bella werd aangelegd van 1631 tot 1671 en biedt tien terrassen die met elke bloei van azalea's, buxushagen, camelia's, rozen, oleanders, citrusvruchten en hortensia's evenveel tinten en schakeringen krijgen.

Het belangrijkste monument van de tuin is het Teatro Massimo omringd door de eeuwenoude kamfer, de Gunnera manicata met bladeren die tot twee meter in diameter kunnen reiken, de geurige Olea Fragrans en de uiterst zeldzame Halesia Diptera met zijn bloemen die op delicate sneeuwvlokken lijken.

Een ander bijzonder kenmerk van de Isola Bella Gardens, dat bijdraagt aan hun charme en uniciteit, is de aanwezigheid van witte pauwen die vrij rondlopen.

Aan de weg naar Mottarone ligt de 'Giardino Botanico Alpinia', waarvan het symbool de gentiaan is, een zeldzame en mooie kleine klokvormige bloem met een karakteristieke paarsblauwe kleur.

Op een panoramische positie, een natuurlijk balkon boven het Lago Maggiore, geniet men tijdens het bezoek van een prachtig uitzicht op het meer, de Borromeïsche eilanden en de omliggende bergtoppen.

Het is uniek in zijn soort, de op één na grootste botanische tuin van Italië en herbergt voornamelijk botanische soorten uit de Alpen en sub-Alpen, maar ook essences uit de Kaukasus, de Pyreneeën en de Himalaya.

Bijzonder is de rododendroncollectie, die zowel Aziatische als inheemse soorten bevat.

Op een van de meest suggestieve plekken aan het Lago Maggiore, niet ver van Stresa, ligt Pallavicino Park, een prachtige tuin met belangrijke en zeldzame botanische variëteiten en 50 soorten zoogdieren en vogels, waaronder enkele exemplaren van wilde dieren.

Van zeldzame schoonheid zijn de bloemen die van april tot september de paden en bloemperken van het park kleuren. Vóór de rozen, protagonisten van de maand mei, zijn het de tulpen en viooltjes die hun opwachting maken. Als je wordt aangetrokken door hibiscussen, begonia's en dahlia's, is de beste tijd om de tuin te bezoeken van juni tot september.

Niet te missen zijn de boomessenties, het grote wonder van dit park, waaronder de eeuwenoude kastanjes, reusachtige lyriodendrons, ginkgo biloba's en sequoia's, hoewel de sterattractie de grote Libanonceder is die niet ver van Villa Pallavicino groeit.